Soms duurt een stukje schrijven langer omdat je een album zó ontzettend goed vind, dat je eigenlijk geblokkeerd wordt en geen zinnig woord eruit komt. Nu is het de vraag of je helaas of gelukkig moet zeggen. Gelukkig omdat meteen al duidelijk dat dit debuutalbum van The Calicos een magistraal album is maar helaas omdat we nu dus bijna twee maanden verder zijn voordat er iets online komt te staan. Hoe dan ook; we zijn er! Het is een Belgische formatie bestaande uit zes heren (Quinten Vermaelen (gitaar/zang), Aäron Koch (gitaar/pedalsteel), Sander Smeets (gitaar/toetsen), Maximilian Dobbertin (toetsen), Guido Op de Beeck (bass) en Olivier Penu (drums)) die in 2018 Humo’s Rock Rally glansrijk won en sindsdien gestaag heeft gewerkt aan hun debuutalbum. Tijd om iedereen te laten genieten van hun mix van americana, altcountry en rock muziek.
De opener ‘How Was I To Know’ laat er in ieder geval geen gras over groeien. Met een track van zeven minuten wordt je meteen in de heerlijke saus van The Calicos gedompeld en meteen weet: hier willen we meer van. Dromerig maar enorm melodieus, de opbouw klopt voor de volle 100% en mocht je Quinten voor het eerst horen dan is het een geweldige kennismaking evenals de volledige muzikale omlijsting. Als dan ‘Heartbreaker’ begint kom je in een andere vibe terecht, hoger tempo en een soort countrypop geluid. Het heeft ook op muzikaal gebied weer heel andere elementen die ervoor zorgen dat je ook meteen hoort dat de formatie veel verschillende stijlen in hun mars heeft. Voor de bekende mensen, ‘Follow You Down’ hebben de heren al eerder gedropt en heeft een fantastische opbouw in zich. Van een bepaalde rust komt er een kracht los die ongelofelijk sterk is: op gebied van zang maar ook het gitaarspel is magistraal.
‘Desire’ heeft een instrument in zich die je overal bovenuit hoort steken: de pedalsteel. Wat een fantastisch geluid is dat toch. Hierdoor lijkt het wel alsof je nóg meer wordt meegenomen in het verhaal wat er wordt verteld. De rust die men uitstraalt blijft verbazen. Oké, de absolute kennismaking met The Calicos kwam door hun single ‘Nova’. Het heeft veel meer energie en power in zich dan voorgangers, het is een absolute oorwurm die zonder twijfel blijft hangen ook al hoor je ‘m maar één keer. De pop kant komt een beetje om de hoek kijken maar je hoort dat dit teamwork is.
Rustig maar meeslepend, zo kun je ‘Cruel’ het beste omschrijven maar dan wel met een muzikaliteit waar je U tegen zegt. Het heeft alles wat je wilt horen bij americana en rock muziek. Het gitaarspel blijft maar doorgaan en doorgaan en doorgaan. Miljaar! Waar je wellicht even je wenkbrauwen laat fronsen is het nummer ‘I Don’t Need It’ want het heeft een soort lieflijk geluid in het refrein wat je niet verwacht maar desondanks is het wel een track die past in het geheel want de facetten blijven gelijk evenals het geluid van die verdomd goede pedalsteel. Een absoluut favorietje is ‘Day By Day’, de sfeer die wordt gecreëerd is geweldig. Het is een ontspannen geluid (alsof je op een tropisch eiland zit) maar tussen de bedrijven komt soms lekker wat donkers opzetten wat het spectaculair maakt. Daarbij is het mom van dag tot dag leven altijd een goed voornemen alleen niet altijd mogelijk… ‘The Soft Landing’ is de afsluiter en titelsong geworden. Het is misschien wel een een soort samenvatting van het geheel want hier hoor je de mix van geluiden overal terug. Het heeft americana, het heeft rock, het heeft country maar ook folk elementen. Het gemoedelijke, het spannende, het overtuigende.
Dat dit een debuutalbum is, is bijna niet te vatten. Oké, het heeft dus zo’n drie jaar geduurd voordat het op de plank kwam te liggen maar je moet het maar maken. Alle tracks zijn van ontzettend hoge kwaliteit en de variatie is aanwezig zonder de eigen geluid te verloochenen. Tijd om ze snel live te zien en horen want de kans is aanwezig dat ze zo nóg interessanter en beter zullen zijn!
