De trend is inmiddels duidelijk: ‘The Comeback is here’. Niet alleen was er vorige maand de ‘rëunie/verjaardag’ van Mister and Mississippi, Yorick van Norden heeft zijn bandmaten van The Hype ook weer opgetrommeld. Ja leuk, maar wist je dat Rudeboy met zijn klassiekers van The Urban Dance Squad weer op pad is, of dat Alamo Race Track tijdens Eurosonic weer een showcase heeft gegeven? Oja, nog zo’n verrassende herrijzing: hoewel in een iets ander bezetting gaat het gestopte Call it off weer op pad. Er verschijnt zelfs een nieuwe single.
Non, je ne regrette rien
Gelijk bij de eerste blik op de hoes is al duidelijk, op deze muziek zal je geen polonaise gaan lopen. Sterker, de eerste keer dat ik ‘Burning in Paris’ hoorde biggelden de tranen letterlijk over mijn wangen. Het zwarte pakjasje van Martijn Verhagen, de echte naam van Morpheus, verwijzen naar het rouwproces waar zijn eerste tracks op gebaseerd zijn. Het is nu ongeveer twee jaar geleden dat hij onverwacht zijn moeder verloor. Naast het pure verdriet veranderd je leven op dat moment totaal. Kleine dingen kunnen opeens heel waardevol zijn, herinneringen worden zo waardevol als puur goud. Quote: ‘I will keep you safe as gold’ (uit Gold). Die kraak in zijn stem bij de laatste seconde van die track geeft me rillingen tot het puntje van mijn kruin. Het is een uitzonderlijk mooi metafoor dat je een overledene als een gouden ballon die met je handen eromheen altijd kan blijven beschermen. ‘Burning in Paris’ gaat juist over het ontbreken van mooie herinneringen. Zijn ouders waren nooit zo uithuizig. Hoewel zijn moeder graag eens haar Franse familie wilde bezoeken, hield zijn vader dat altijd een beetje af. Nu het niet meer kan, is de spijt net zo pijnlijk als het verlies zelf. Het heeft hem wel aan het denken gezet. Mooie herinneringen zijn veel belangrijker dan welke status dan ook. Ook kwam het besef dat je nooit moet wachten om je dromen na te jagen. Zo cliché, maar o zo waar! Alle nummers op zijn debuut EP ‘Morphosis’ werden als zogenoemde one-takers opgenomen met Robin Hunt en Isa Azier als producers. Dat zijn inderdaad de vaste producer en broer van die bekende Azier. Had die niet ook allerlei links met Parijs? Beiden staan binnenkort op Grasnapolsky overigens. Sinds vorig jaar heb ik zelf dus ook zo’n pakjasje. Het voelt daarom een soort als zelfkastijding om heel erg naar die EP uit te kijken.
Niet lullen maar…
Begin van deze maand was het weer eens goed raak. Als professioneel ‘bandjes stalker’ ben ik niet altijd even snel meer onder de indruk van wat ik hoor en zie, maar de band Library Card heeft er sinds deze maand een nieuwe fan bij. Het is veel, het is spannend en verdomde strak. Sinds de c’rona zomer van 2021 zijn deze bandleden samen die elkaar kennen uit de Rotterdamse alternatieve scene. Het klinkt alleen daarom al logisch dat ze onlangs nog op de poster stonden van festivals als Grauzone en Left of the Dail. Ik spotte ze zelf deze maand bij ‘These go to Eleven’ en was ook gelukkig precies op tijd bij hun promoshow voor GRAS23 op Eurosonic. Zangeres Lot van Teylingen is eigenlijk illustrator, bekend van ontwerpen voor platen, cassettehoezen, stickers, posters en werk voor het magazine Gonzo. De overige leden zijn onder meer bekend van bands als Neighbours Burning Neighbours, AC Berkheimer en Speech Impediment. Daar zie ik dan ook de link naar Katzwijm Records, waar hun verslavende debuutsingle ‘Mirror Factory’ bij is uitgebracht. “De erven van” Corno Zwetsloot hebben er inmiddels een bijzondere studio/label/brouwerij van gemaakt. Veel bands komen er graag tegenwoordig. De Rotterdamse link is nog duidelijker aanwezig, want de single is opgenomen op de rode boot. Oftewel de VeeElluf. De bijbehorende video werd door bassist Kat Kalkman geregisseerd, maar het camerawerk is van Milan Smit gedaan, die ook de videoclip van Tramhaus – I Don’t Sweat heeft gemaakt. Er tot nu dus ‘maar’ één liedje uit en dat is natuurlijk veel te weinig. Bovendien verscheen ‘Mirror Factory’ al half juni vorig jaar. Mooie omschrijving bij 3voor12 trouwens: ‘Alsof je over je eigen voeten struikelt terwijl je je probeert te haasten’. Ze zeggen toch altijd dat ze in Rotjeknor wel van het doorpakken zijn. Dan ben ik zeker weer te ongeduldig als ik best nieuwe muziek zou lusten? Pff duurt lang.
Huh?
Deze maand verscheen het vijfde album van Navarone. Die hebben ze denk ik voor alle duidelijkheid V (5) genoemd. Het is maar goed dat het nog te koud is om met de ramen op te rijden, want soms denk ik echt dat ik die noten ook allemaal kan halen… Ik heb alleen nog wel een vraagje. Het lijken met van die keurige rockers, maar op 2min48 in Green Light hoor ik toch echt ‘Kut’ of ‘Cut’ natuurlijk. Huh, wat dan?
VVV (Vijf Vinkjes van Vergeer) Een selectie van ‘slechts’ vijf liedjes uit het enorme aanbod wat er deze maand uitgekomen is. Dit zijn de VINKJES van FEBRUARI 2023:
v TAPE TOY – Sick Sick Sick (Het maakt niet uit hoe, maar alles moet stuk toch?)
v Backyard Palace – Dice (En opeens is het lente! Deze fijne gaat op repeat tot de eerste hittegolf)
v SØWT – Loss(Geen idee hoe je die naam uitspreekt, nou en, dan maar niet afkondigen op de radio)
v Iguana Death Cult – Sensory Overload (Er komt een nieuw album van IDC, HEY! ER KOMT EEN NIEUW ALBUM!!)
v Mood Bored – Lucky (Wat een gelukkie dat die relatie zo toxic was. Het levert een geweldige track op)
