Ja hoor! Ook Cardigan Inn heeft hun slopende Popronde erop zitten. Maar liefst 25 shows heeft deze vijfkoppige formatie gehad en dat is inclusief hun op het Eindfeest in Amsterdam, in de Melkweg in dan ook nog de grootste zaal, de Max. Als dat geen succes genoemd mag worden? En dus hebben ze ook nog als klap op de vuurpijl hun debuut EP uitgebracht. Ja, wat dat betreft weten Pablo Nollet (gitaar/zang), Joe Pilmeijer (toetsen/gitaar/zang), Miriam Rumora (bas), Sidney Francis (gitaar) & Igor Jongenelis (drums) wel de aandacht op zich te houden. Op de EP ‘…As In Sweater Hotel’ staan zes tracks waar het altijd deint tussen new wave, shoegaze en post punk. Daarbij herbergen ze thema’s als pretenties als vorm van zelfbescherming, het verlangen erbij te horen en zelfverloochening. PLAY!
De opener is ‘Strokes’ en dat kun je onmiddellijk een logische keus noemen. Al vanaf de eerste noten komt er een bepaalde energie waardoor dansen eigenlijk een must is. De toetsen spelen hier een belangrijke rol maar de algemene muzikaliteit van Cardigan Inn zorgt voor veel dynamiek. Na zo’n twee minuten komt er een donkere sound tevoorschijn en wordt er krachtig gebouwd naar een sterk eind. Maar dit is dus nog maar het begin… Want met een fijn basloopje van Miriam op bas start men ‘Simple Fix’. Deze vibe blijf eigenlijk continue plakken, spannend maar pakkend waarbij heupwiegen het beste past. Ook hier krijgen we halverwege weer even een switch qua sound en wordt het donkerder maar ook weer even harder. Ze weten dit zonder enige moeite te switchen om zo lekker te eindigen.
By far de kortst durende song van de EP is ‘Stomach Ache’ maar ook eentje die donkerder is. Je wordt meegezogen in de postpunk sound waarbij de band ook maar weer de diversiteit laat horen. Het is strak, kort, ritmisch. Hier mogen we bijvoorbeeld genieten van net wat meer gitaarspel op de voorgrond. Mag je hier iets van Fontaines D.C. invloeden horen? ‘Carbon Copy’ is al eerder uitgebracht, de new wave elementen spatten ervan af en het hoge tempo is aanstekelijk. Ook hier is het weer onmogelijk om stil te blijven staan. Dynamisch, onheilspellend, dreigend. Met het onderwerp waar het draait om zorgen over je zelfbeeld past dit perfect. Dit laten ze maar weer horen als halverwege dat hoge tempo eruit wordt gehaald om er extra spanning in te mixen. Dan eindigt het weer met dat bizar snelle ritme. Heerlijk!
Ook ‘Too Legal’ heeft zich al kunnen tonen. Voor hun doen nog een rustige start waarbij wel het ritme alweer zo strak is al eenieder andere track. Maar als het refrein dan gespeeld is er een tempoversnelling die daadwerkelijk vrolijk klinkt. Toch gaat de track over het gevoel dat we allemaal moeten jagen op het volgende grote ding: materialistische verlangens of dingen voor jezelf of iemand anders. Het tekent maar weer hoe goed je dit kan verwerken in een track. Dan de afsluiter ‘Automony’, misschien wel meteen de favoriet. Dit komt zonder meer omdat ze al onmiddellijk heel strak ‘Automony’ zingen maar dit ook middel A-U-T-O spellen om de rest te roepen. De toetsen spelen ook weer een sterke rol waardoor de new wave echt nergens ver weg is. Halverwege komt er een bizarre versnelling aan te pas waardoor je de altijd heerlijke term georganiseerde chaos mag gebruiken en vergeet ook zeker niet de muzikaliteit die ze ook weer erin gooien. Wat een kneiter, wat een slot!
Dat ze drie jaar aan deze EP hebben gewerkt is alleen maar een teken dat ze niet zomaar even muziek droppen. Het is een groot geheel worden en ze zullen zonder meer tijdens de Popronde dit hebben gevoeld dat de sound werkt. 2024 was een ontzettend goed jaar en zeker weten dat er nog veel meer moois in het verschiet ligt voor komend jaar!
