Hij weet iedere keer weer de juiste snaar te raken, dat is wel weer duidelijk. Met zijn nieuwe EP ‘Blue Octavo’ laat David Rooker wederom horen dat er rekening met hem gehouden moet worden in het Nederlandse muziekland. Hij kwam onmiddellijk op de radar door zijn debuutsingle ‘Waking Up On A Strange Dream’ welke hij een jaartje geleden uitbracht. Indrukwekkend, laten we dat maar meteen zeggen. De stem is uiteraard waarover gepraat zal worden, hij weet de octaven te halen alsof het niks is. Maar de muzikale omlijsting moet je ook niet vergeten. De mix van indie, pop, alternative klanken komen naar boven… En uiteraard ook de vergelijking met Jeff Buckley (toen) en Tamino (nu). Niet voor niets ook ontdekt door Leo Blokhuis én op #1 gestaan in de Verrukkelijke 15. Ondertussen zijn we aanbeland bij zijn tweede EP en het is nog steeds de opmaat naar zijn debuutalbum.
Een lekkere start op gitaar, een weemoedig gevoel maar ‘Iraqi Flowers‘ voelt vertrouwd, sterk. Meteen ook met bijna vijf minuten de langste song van de vijf. Na een ruime 3,5 minuten komt er een krachtig muzikaal stuk waarmee de sterke stem van David ook extra wordt versterkt. Ritmisch is het alsof je in een woestijn op trektocht gaat, bepakt en bezakt maar wel de energie juist krijgt door die flow. ‘Sail With Me‘ is al enigszins bekend, een eerder uitgebrachte track. Uiteraard heel anders dan de voorganger. Het is een heel pure, een heel fragiele song geworden waarbij de mooie zang in het refrein wordt afgewisseld met een relatief pratend couplet. Je wordt vanaf de eerste seconde meegenomen op avontuur. De muzikale omlijsting is daarnaast ook perfect gevormd met de strijkers erbij. Machtig! Ook ‘Freed Birds Stay‘ kan wellicht al eens voorbij zijn gekomen en hierin horen we de pianoklanken meer op de voorgrond. Pak dan de kopstem weer van David waardoor hij je toch weer weet te verrassen. Klein, kort, mooi, puur maar toch zo melancholisch en harmonieus tot en met.
‘The Island Earth‘ mag je best als een verrassende zien. Het heeft een opvallende clicktrack, gitaarspel wat er Mediterraan-achtige sound aan geeft en door dit ritme er een bepaalde vibe ontstaat, een bepaalde mindset. Pak dan ook weer die omlijsting met zijn stem, anders dan voorgaande nummers wat er eigenlijk voor zorgt dat er altijd met een extra instrument wordt gewerkt. De afsluiter van de EP is ‘The Sound‘ en is misschien wel de beste song van het geheel. In ieder geval diegene waar alle facetten van wat David kan, terugkomt. Ja, dat geluid. Het zware, het lage waarmee hij begint om dit stapsgewijs op te bouwen en uiteindelijk te turnen naar de fabelachtige hoge stem op het eind. De viool van Janna Maurer zorgt voor een droomachtige sfeer en dragen meer dan eens bij aan deze geweldige sound. Bizar? Ja. Wel bizar goed dan.
