Het leek getverdemme deze maand wel of ze van iedere schlager een oranje variant kunnen maken. Gelukkig rockten die stuiters van The Vices deze maand de vierde stage van Pinkpop aan flarden en verscheen er een hele fijne 2e EP van de punkies van L.A. Sagne. Ontdekte ik een heel leuk, maar serieus liedje van de Dixi Girls (Subsidized Bombs). Maakte Micha juist indruk met zijn kleine verhaaltjes op zijn debuutEP ‘Dead end of a dream’ en hoorde ik over hele toffe toekomstplannen voor Tape Toy! Te beginnen met een nieuwe single in juli.
Strakke chaos
Ze hadden niet de makkelijkste taak. Dit weekend mochten ze het Geinbeatfestival (correct in N’gein) openen. Het was (helaas nog) rustig en maar wel lekker zonnig. Natuurlijk had ik de Bowl-tjes al eens eerder live gezien, maar met deze show bewezen ze wat mij betreft dat ze ook prima een festivalveld op stelten kunnen zetten. Wat een goed bak energie zeg… en het was al zo warm. Op hun single: ‘Options, Variables, Shapes & Angles’ is het thema nog redelijk algemeen. We hebben zóóó veel keuzes te maken tegenwoordig, het wordt er niet gemakkelijker op. Als je dan, net als zanger Vos ook nog moet dealen met de nodige dwanggedachten dan zou je bijna niet snappen dat hij zo fris op het podium staat toch? Het was in de tijd dat het voor iedereen al lastig was, “opgehokt zitten” in het begin van de pandemie. Maar als je dan zoals Vos bang bent om schizofrenie op te bouwen of in een psychose te belanden. Bij Zubb.nl vertelt hij daarover: “Ik herhaalde dan uren op rij mijn naam en die van mijn familie in mijn hoofd, zodat ik die niet zou vergeten“. Het is allemaal te horen in hun (nu nog) nieuwe single ‘Fresh New Life’. Want over 2 weken komt er alweer een nieuwe single van het album ‘The Rude Interruption of Fear’ uit. Met deze achtergrond zo’n strakke set neerzetten, verdient de super-bowl.
… about time
Soms zijn ze een beetje de Nederlandse Gallagher broertjes, toch? Ze kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar. Groot verschil is dat de Paulusma broertjes niet zozeer de aanstichters van het onmin zijn in deze band en dat zij wél om de 10 jaar tot een nieuwe reünie komen. Op 3voor12 valt nog te lezen dat Daryll-Ann in mei 2004 ‘overnacht’ besloot om er na 15 jaar, per direct mee te stoppen. Ironisch genoeg bleek het laatste album ‘Don’t Stop’ op dat moment juist wel het einde van de band. Uit de overlevering blijkt een interview in de Leeuwarder Courant met afzonderlijke interviews met hoofdrolspelers Jelle Paulusma en Anne Soldaat vlak voor dat laatste optreden de aanleiding om de boel te laten ploffen. Na tien jaar was de storm wat gaan liggen en stonden ze plotseling weer op Noorderslag 2014. Datzelfde 3voor12 kopte eind vorige maand over de nieuwe single: ”vrij onbeschoft’ hard (voor hun doen)”. We zijn opnieuw 10 jaar verder en er is een nieuw album opgenomen en voor oktober is een heuse tour ‘in de originele bezetting’ aangekondigd. ‘A Note About Time’ is een ode aan het volgen van je eigen ritme en zo min mogelijk op de tijd te letten. Ach, wie zeurt nog over pauzetjes van 10 jaar als het deze muziek oplevert?
Jao dog
Het bevalt me blijkbaar prima om rond de langste dag een festivalletje te pakken. Na het stoppen van Midsummer Festifarm rond 2013. Vond ik in MañanaMañana het meest relaxte festival een fijn alternatief. Mijn eerste editie was nog op de Hummelose klei. Het was het jaar van een, uiteraard blowende Armand, Qeaux Qeaux Jones in een krappe muziektent omdat het flink regende en een optreden van een toen al afscheid nemende opa Joling. Ik herinner me dat er nog met houten muntjes betaalt moest worden. Je kocht ze per tien samen gebonden met een strootje. Vanaf het begin al eigenwijs in sfeer en line-up. Oké, mijn Achterhoeks is wat roestig, maar ik heb er in al die jaren geen onvertogen woord gehoord. Alle paradijsvogels uit de regio waren er ook iedere editie. En ieder jaar nieuwe creatieve aankleding. Het relaxen lukte bijvoorbeeld prima in de hangnetten arena. Inderdaad zoals je je zal voorstellen, de meters lange boomstammen tafels en die poort met gekleurde/verlichte lampionnen. Waar ik naast vol in de zon genietend in kleermakerszit bij een siso tot laat stond te stuiteren bij een onbekende reggae/ska of dialect rocknroll band. Er waren soms ook grote internationale artiesten hoor. Zo stond Alain Johannes niet op de poster, maar wel op het podium bij Iron Jinn. Het festival waar ik zowel in Hummelo, Vorden als Laren wel eens tot de enkels in de blubber stond en ook meer dan eens tot aan thuis de kleikolders vanuit mijn wielkasten, van mijn bij vertrek witte Peugeot hoorde knallen. Maar ook eens door een handje in mijn knieholte aan de kant werd geduwd omdat ‘een blonde driejarige met felgekleurde oordoppen’ op de trap van podium de Veranda wilde gaan zitten. Na 10 edities deze maand de allerlaatste Mañana. Joa Dog!!
VVV (Vijf Vinkjes van Vergeer) Een selectie van ‘slechts’ vijf liedjes uit het enorme aanbod wat er deze maand uitgekomen is. Dit zijn de VINKJES van JUNI 2024:
v Fit – Cash (I need Cash, and I need it fast!! Hoor hier dé zomerhit van 2024)
v Pol – Masks (Die maskers hebben die knappe koppen van POL niet nodig toch?)
v cinnr_ – Borderline (Wauw, wat gebeurt hier allemaal? Door zijn misère wel hele toffe nieuwe muziek!)
v Nieuwe Gezichten ft A.M Sam – Op Gevoel (Ik weet niet hoe het moet, maar ik doe het op gevoel)
v nebenschau – Bermuda (Het waren die vier jaren wachten waard. Deze track blijft heerlijk dwalen door mijn gemoed)
