Deze maand kwam eindelijk de debuut EP van Marathon uit. Dat werd gevierd met een legendarisch feestje bij Markt Centraal in Amsterdam. De drumster van Pip Blom verwacht een kindje, daarom moeten ze op zoek naar een nieuwe drummer. Het zal die van Krezip wel weer worden. Verscheen er vanuit het niets nieuwe muziek van Bertolf een duet met Ilse de Lange (After The Storm) oja, en met een banjo en blijkt dat solodebuut van Nick (van Simon) eigenlijk best een goed liedje.
Nieuwe wegen
Om gelijk met een flauwe verwijzing te komen. Het anker was wat losgeraakt de laatste periode voor deze Rotterdammert. Zijn relatie ging uit, hij stopte bij die gast met al die tatoeages, schreef hits voor anderen en verscheen daarmee ook op tv, en werd onlangs zelf vader. Veel van die emoties zijn nu verwerkt op zijn 3e album ‘Changing Lanes’. De titeltrack gaat letterlijk over al die hectiek achter je laten om voor een rustigere toekomst te kiezen. De tracks lijken echter chronologisch verkeerd om op het album te staan. Het eerste deel gaat over zijn nieuwe liefde, terwijl hij op de tweede helft nog afscheid neemt van de vorige. Voor dit album is hij wel weer bijgestaan door Stan De Kwaadsteniet waar hij oa. ook bij het album van Boaz mee samenwerkte. Bij ‘Empty Without You’ en ‘Call You Mine’ zie ik overigens ook Bertolf op de aftiteling staan. Ik heb al eerder gezegd dat ik een zwak heb voor dit type Americana waarbij er per track een klein verhaaltje wordt vertelt. Ik word heel blij van wat ik hier hoor! De releaseshow was afgelopen week al in Rotown, maar hij gaat ook nog langs Venlo en Zwolle binnenkort. Na de woelige baren komt hij nu weer veilig terug in de haven.
In je Echo Palace
Omdat het releasefeestje van ‘Nude Casino’ in oktober 2019 (de vorige van Iguana Death Cult) me zo goed bevallen was, wilde ik nu ook naar de releaseshow van ‘Echo Palace’, de nieuwste van de Rotterdammers. Gek genoeg was hun show in Rotown niet de dag dat het album ook echt verscheen. Dat was pas een week later, en toen speelden ze in het Nijmeegse Merlyn, met het eveneens fijne Rotterdamse Library Card in het voorprogramma trouwens. Je zal het vast meegekregen hebben, maar exact tussen het uitkomen van deze twee albums in zat een wat mindere periode. Tijdens de pandemie lijken we, mede door de algoritme-fuiken, veel meer dan voorheen tegenover elkaar te komen te staan. Iets waar frontman Jeroen Reek zich over kan, nouja laten we zeggen ‘verbazen’. Op het eerste zicht weldenkende mensen die volledig verdwijnen in hun complottheorieën, YouTube rabbitholes of Insta-Feeds. Sowieso wel een denkertje, hoewel ze in 2021 een tour van dertig voorprogramma’s in Amerika zouden kunnen doen hebben ze die zonder te twijfelen volledig geannuleerd toen de bandleden van het hoofdprogramma van seksueel misbruik werden beschuldigd. Inmiddels hebben ze er dit jaar alweer 11 op het showcase SXSW opzitten dus… Ook dit nieuwe album hebben ze bij het Amerikaanse label Innovative Leisure uitgebracht, maar ze namen het wel gewoon in de PAF! Studio’s in de havenstad zelf op. Daar blijkt Benjamin Herman ook kind aan huis. En zo is 1-plus-1 = drie! Door zijn sax-bijdrage op ‘Sensory Overload’ is de track volledig onder mijn huid gekropen. Ik heb het album al een tijdje op repeat. Misschien kan ik daarmee mijn muzikale algoritmes een beetje beïnvloeden.
Party Island
Het was mijn allereerste keer op Pampus. Zoals je vast weet is dat een eiland en dat betekent… overvaren. We waren nog maar net de haven van Muiden uit of ik begreep waarom die eerste rij stoeltjes nog vrij waren. Het was dan wel de eerste zonnige weekend van dit jaar, maar niemand zou geloven dat het een bezwete rug zou zijn. Het fort zelf spreekt tot de verbeelding. Met zo’n mooie, brede gracht rondom weet je wel, een vlag in top en welke kant je ook op kijkt, altijd het IJsselmeer in het zicht. Natuurlijk was er die dag iets muzikaals, waarom zou ik anders… achja! De hoofdstedelijke muziekkoepel GRAP had een bijzonder indrukwekkende line-up weten te boeken. Nagenoeg naast de aanlegsteiger was een tent gebouwd waar ik met een feestje van Ciao Lucifer werd ontvangen. Over het fort verdeeld waren er 3 podia. In de slotgracht zelf het hoofdpodium, maar binnenin vond ik met wat zoeken, het kleine podium. In een soort werfkelder, en geweldig met LED uitverlicht. Ik hoorde er papa Hessels zeggen dat hij met een speedboot overgevaren was, omdat hij anders het optreden van zijn dochter Lena Hessels zou missen. Even later zag ik betoverende Pitou met haar band. Nog altijd indrukwekkend. In de stille momenten hoorde ik de vogels er zelfs bovenuit. Mijn afsluiter was een feestje met Personal Trainer. De bandleden klommen, klauterden en rockten. Al vond ik die ene knipoog van Willem naar Pip op de eerste rij, stiekem ook heel vermakelijk. Zoveel mooie herinneringen, het zou ‘bijna’ jammer zijn als ze volgend jaar een nieuwe editie organiseren.
VVV (Vijf Vinkjes van Vergeer) Een selectie van ‘slechts’ vijf liedjes uit het enorme aanbod wat er deze maand uitgekomen is. Dit zijn de VINKJES van MEI 2023:
v Simpleton – Light the Fuse (nu vind ik het niet meer zo erg dat zijn bandje Casey’s Call is gestopt)
v Bas Beenackers – Motion (Uitzonderlijk mooi. Gewoon WAUW!)
v POM – Exoskeleton (Laat dat debuutalbum maar doorkomen hoor!)
v Pale Puma – Lost in Pink Moon (Nederland heeft haar eigen The War on Drugs)
v Bowl- Options, Variables, Shapes & Angles (Zo makkelijk is het niet hoor! Van alles heel veel en snel. Lekker chaotisch)
