Op naar #2
Typ maar eens in op Google: Elephant – Enemy. Je krijgt niet meteen een stukje over deze band/song te zien, nee nee. Natuurlijk komen we wel bij het grote zoogdier met slagtanden uit. Hoe dan ook; het gaat nu daadwerkelijk om de muziek, om de Rotterdamse formatie Elephant. In de periode van ons virus was het zo dat dit viertal furore maakte. Ze kwamen, zagen en overwonnen. Om vervolgens ook door te gaan met een heerlijk debuutalbum ‘Big Thing’. Een viertal zoals gezegd bestaande uit Frank Schalkwijk, Michael Trouserhouses, Bas Vosselman & Kaj van Driel en ze laten ons iedere keer weer genieten van hun sound. Een mix van indie, pop met folk en mellow invloeden, good vibes only!
Ondertussen is het hartstikke fijn dat we weer nieuwe muziek kunnen beluisteren. Het is ook meteen een opmaat naar het tweede album ‘Shooting For The Moon’ wat ze zelf ook weer zien als een verlengde van het debuut. Dus eigenlijk ook weer als dubbelaar kan worden getiteld; veel nummers stammen uit dezelfde tijd namelijk. Als we dan naar ‘Enemy’ luisteren; het gaat over het wegdrukken van het cynisme dat zo vaak overheerst in de muziek, focussen op het positieve. Dat wordt natuurlijk helemaal gevormd in een heerlijk Elephant jasje. Het meerstemmige, het gelaagde, de muzikale klasse en finesse… Het mag weer eindeloos duren. Tekstueel is het ook spot on: ‘The sunshine falls upon my face. It’s been so long that I felt anything. So real as I feel right now.‘
