Met recht vrienden van CamielMusic, dat kun je zonder meer zeggen over de jongens van The Mocks. Na hun show op Mama’s Pride Festival in Geleen, tussen de old legends van Herman Broods Wild Romance & vervolgens jonge diva Roxy Dekker in, werd er in de ligstoelen een fijn interview gehouden. De start, tussenfase en uiteraard de toekomst. Hoe denken Tim Meeuwissen, Jimi van Egmond en Rens van der Sluis er allemaal over?
[ Foto’s Nadine Gijzen ]
Hoe is alles gestart, hoe kennen jullie elkaar?
We kennen elkaar écht samen van Amsterdam, van een Irish Pub. Het was vooral door dezelfde smaak die we hadden voor de muziek. Daarnaast kenden Tim en Jimi elkaar wel al omdat ze een dorp naast elkaar woonden. Toen Tim Rens leerde kennen, in die Irish Pub, vroeg ie om eens een keer te jammen samen en er ontstond eigenlijk onmiddellijk een geweldige vibe. Eerst was het ook veel hardrock, lekker wat covers maar snel werd ook bijvoorbeeld ‘My Girl’ geschreven en gespeeld. Dat was wel de start van The Mocks.
Dus die gemeenschappelijke liefde voor 60’s sound, was er onmiddellijk?
Ja, eigenlijk wel. Door het jammen kwamen we er wel achter dat de garage, nederbeat, blues etc wel een bepaalde voorkeur had. Maar ook omdat we er lekker veel over konden en wilden praten, kon er meteen veel meer ontstaan. Maar ook onderling uitwisselen van songs en dus dingen ontdekken. We merkten wel, dit zit wel goed en komt allemaal uit een goed hart. Vet! Hierdoor kun je al een bepaalde kant op ook bijvoorbeeld denkende aan de uitstraling, stijl. Dat was gewoon allemaal open, maar later in ons repetitiehok was het recht toe, recht aan knallen.
Want jullie waren gestart en toen kwam die onvermijdelijke lockdown. Wat werd jullie plan?
Eigenlijk alleen maar repeteren, we hadden net besloten dat we er volledig voor zouden gaan. Dat deden we 3x per week en werd er geoefend en nummers in de volledigheid uitgeschreven. Maar écht voor de volle 100%, we wilden er klaar voor zijn als… En dan hadden we natuurlijk de droom om onze muziek aan mensen te laten horen.
Hoe is dit dan gelukt, de start van die droom?
Nou, bijvoorbeeld de show in De Nieuwe Anita in Amsterdam, die staat nog staat nog steeds ontzettend hoog op de lijst want deze was volledig uitverkocht en beloofde meteen zó veel goeds. Dat was eigenlijk vlak ná de lockdown en mensen gingen los, wij kregen er ontzettend veel energie van en was een duidelijke bevestiging van alles wat we wilden: spelen en mensen laten genieten.
En op dat podium komt dus een bepaalde spirit los, waar komt dit vandaan?
Er zit ondanks alles een bepaalde Haagse bluf in: we hebben een fuck it mentaliteit omdat wij gewoon doen waar wij van houden. Dat is zonder meer optreden maar ook uitdragen wie wij zijn. Doen wat je wilt, hoe je je voelt en wie je wilt zijn. De muziek is daar een onderdeel van maar ook hoe wij ons kleden. Als iets goed voelt, iets wat je kunt doen waar je hart sneller van gaat kloppen, merk je ook dat er bijvoorbeeld geen angst meer is. Het gééft juist enorm veel energie!
Toen het bericht kwam dat Popronde in ’22 niet ging lukken, was dat extra balen destijds? En hoe is dit omgezet om juist ’23 het te rocken?
Poeh ja, dat was absoluut wel kut om te horen toen om het netjes uit te drukken. Toch hebben we ook wel meteen de knop kunnen omzetten en hadden we de wil om door te gaan. We speelden best al flink wat shows en ook al bijvoorbeeld in Spanje dus het was geen doodsteek voor ons als band. Misschien heeft achteraf dat jaartje wachten goed gedaan.
Hoezo dat dan?
Ja, die ervaring van dat jaar spelen betekende dat we tijdens de Popronde wel meermaals het publiek ook konden aanvoelen. Was er meer energie nodig? Doen we dat! Is er een mogelijkheid tot een jam? Ja, lekker toch?! We zijn van een normaal pak gegroeid naar een mooi maatpak: dat is uiteindelijk maatwerk leveren en zo zien we het spelen ook. Je wilt kwaliteit leveren. Met zoveel shows hebben we ook echt ervan kunnen genieten ondanks dat het natuurlijk behoorlijk pittig is, zoveel weken ieder weekend naar iedere uithoek reizen.
Nu zijn we ondertussen al flink verder getuige een debuutalbum én tour… Hoe voelt dat?
Allereerst hadden we dat natuurlijk ook voor ogen. We hadden genoeg materiaal dus het album werd belangrijk. Maar wij zijn ook ontzettend dankbaar om uiteindelijk nu dit fysiek te hebben! Plus die tour, onbeschrijfelijk natuurlijk. Ook daar zijn wij dankbaar voor! Het is soms niet te beseffen. Natuurlijk wil je zo groot mogelijk worden en dan is dit wel al een geweldige stap en omdat we de in de corona periode zijn gestart, mogen we extra trots zijn op wat we tot nu toe al allemaal hebben bereikt.
In het buitenland zijn er al serieuze optredens geweest: wat zijn de plannen verder nu?
Nou, eerst de zomer in Nederland rocken en genoeg festivals spelen. Maar we mogen ook weer naar Spanje en Frankrijk om een show te spelen. Dat blijft echt heel erg vet om te doen. Daarnaast komt er een tweede clubtour aan, de ‘Do You Want Me Tour Part II’ waar we ook weer vijf steden gaan plat spelen.
En nieuwe muziek?
Ja, we zijn ook bezig met een tweede album. Daar hebben we van gezegd: doen wat goed voelt en dan zien we wel weer verder. Het hoeft niet steeds hetzelfde sausje te hebben maar we zullen onze voorliefde voor onze sound zeker niet verloochenen.
Eind september gaan ze op tour zoals aangegeven, ga ze checken waar je kunt. Maar op 3 oktober zullen ze sowieso de Nieuwe Nor in Heerlen laten rammelen op de grondvesten. Zorg dat je snel de kaarten koopt! Hou daarbij ook absoluut de website/socials van CamielMusic in de gaten…
