3 opvolgers
In november van afgelopen jaar kwamen drie nummers van De Staat uit. Niet geheel verrassend aangezien ze al in meerdere Europese steden reclame maakten met de drie kleuren die erbij zouden horen. Maar dat is, eerlijk zoals we zijn, informatie van achteraf. Rood werd de duistere kant, geel voor lichtvoetige nummers en blauw voor melancholie. Het was in ieder geval duidelijk dat we veel nummers zouden kunnen gaan verwachten aangezien de schrijfsessies erg goed waren verlopen. Echter op de vraag of er een album zou komen.. Dat is onbekend. Wellicht wel drie? Hoe dan ook, de heren uit Nijmegen weten echt iedere keer te verrassen, verbazen maar bovenal overtuigen. Er zijn weinig formaties die de creativiteit zo kunnen uiten. Klaar voor de nieuwe lading?
Het is even apart om de eerste titel te lezen want ‘Paying Attention’ is ook een regeltje wat meermaals terugkomt in een track wat ze vorige keer dropten: ‘Look At Me’, ook toevalligerwijs rood. Het is in ieder geval eentje die een fijn ritme heeft en meermaals een goede gitaarriff terugkomt. Typisch? Ja, absoluut. Het gaat over de wereld waarin we nu leven, waarin geld niet meer de belangrijkste valuta is, maar wel tijd. Of hoe Torre het zelf aangeeft: ‘Alles en iedereen schreeuwt constant om aandacht en nu schreeuw ik om jouw aandacht, zodat je naar dit nummer zou luisteren.’ Dat is absoluut te horen!
De gele variant brengt ons ‘Who’s Gonna Be The GOAT’ en in de regel zou dit iets lichtvoetiger moeten zijn maar het is eigenlijk vanaf moment één AAN. Het bepaalde gitaarriffje wat eigenlijk constant klinkt maakt het bijna hypnotiserend. Aan de andere kant past dat wel weer kijkende naar hetgeen wat de heren willen vertellen. Overigens betekent GOAT Greatest Of All Time, vaak een sport credo. Deze track is een tegenreactie op de ratrace die ons leven tegenwoordig dicteert. Ook hier Torre weer: ‘Het is een reactie op alle mensen die je vertellen dat je moet streven om de beste te zijn. De mensen die denken: goed voor jou, maar ik begin er niet aan. Jij bent gespierd, ik eet liever chips.’
Dan door naar de rustigere, de melancholische track. ‘One Day’ is een productie samen met Freek van Workum, een jeugdvriend én oud bandgenoot van Torre. Daarbij zelfs nominatie gehad voor een Grammy als co-producer! Het grootste, het mooie is logisch te noemen want het onderwerp is het omgaan met verlies. Uiteindelijk horen we een damesstem en dit is (niet geheel verrassend) LUWTEN oftewel Tessa Douwstra. Dat maakt het geheel wel nog wat lichter, wat meer open nadat we eerst best wel donker was.
