Het is de maand dat de avondlock er weer in ging, het abrupte einde aan de Popronde, alweer alle popzalen dicht en onzekerheid over toekomstige concerten. Het was ook de maand dat Eloi vertelde al ruim anderhalf jaar te willen stoppen met Kensington. De Staat bracht juist nieuwe tracks uit. Drie tegelijk zelfs. Ook Casey’s Call gooide de handdoek in de ring. Helaas, want ik werd wel blij van de gasten. Op Popronde Emmen bleek ik bij een van hun laatste shows aanwezig te zijn geweest. Zeer spijtig is ook dat The Daily Indie vooralsnog is gestopt. Laten we hopen dat ze ooit dat plezier weer terugvinden. En jawel, de Tape Toytjes verblijden ons met de aankondiging van hun debuutalbum op 6 januari. En tot slot: die andere band van Seb Dokman, niet Paceshifters maar Prestcold Molly, bracht deze maand na 9! jaar ein-de-lijk hun debuut EP uit.
Adje voor de sfeer.
Het kon toen gewoon nog.. Op een doordeweekse woensdagavond toog ik naar de Melkweg voor de debuutshow van Future Husband. Althans dat denk ik, helemaal zeker weten doe ik dat niet, want de eerste keer dat er onder deze naam iets gepost is op FB was al op 19 juni 2017! Dat was kort nadat de band Echo Movis gestopt was. Nog steeds trots dat Adura (Sulaiman) met haar band 2 jaar eerder nog op mijn radiofeestje gespeeld heeft. Dus stond ik deze maand als een ware Nederstalker te genieten bij wat later bleek voorlopig één van mijn laatste liveshows te zijn geweest. De meeste van haar bandleden zijn ook haar beste vrienden waarmee ze tijdens de lockdowns in een tipi in de bossen ergens rond Baarn en Soest (de regio waar ze is opgegroeid) aan haar muziek is gaan schrijven en opnemen. Het eerste liedje wat is uitgebracht heet ‘Ritual’ en gaat over het proces van het loslaten van een roekeloze minnaar, zo vertelde ze aan de internationale weblog: ‘Atwood Magazine‘. Inmiddels is ook het hoofdstedelijke Bloomer Records al aangehaakt. Ik zie daar een hele mooie combi met Nana Adjoa ontstaan die daar ook getekend is. Tijdens de show maakte naast die single, het liedje ‘Sunflower Sunset’ bijzonder veel indruk op me. De track gaat over het verlies van dierbaren. Ook ‘I Don’t Wanna Break’ spreekt voor zich lijkt me. We moeten wachten tot de EP begin volgend jaar uit gaat komen om ze vaker te kunnen horen. Het waren niet alleen maar van die zware nummers hoor, want met hun ABBA cover (‘Dancing Queen’) kregen ze zelfs mijn logge lijf in beweging. Wat een fijn feestje! Er was dan ook genoeg te vieren. Een dag later zou ze haar verjaardag vieren, maar nog geen week daarvoor was Future Husband al bevestigd voor Noorderslag. Hoewel in het begin van de show de spanning van haar gezicht af te lezen was, herpakte ze zich snel en riep: ‘Jongens wat is dit fijn om weer te doen!’ Je zou kunnen zeggen dat Adje (zoals ze zichzelf noemde) blij was met de sfeer.
Rats from Rotterdam
Het is voor mij alweer 4 jaar geleden dat ik van Tokyo naar Kyoto door het geweldige Japan ben gereisd. Naast alle gekkigheid zal de fijne sfeer me altijd bijblijven. De herinneringen komen bijna net zo vaak terug als de herhalingen in de single ‘Tokyo Music Experience’ van het Rotterdamse Rats on Rafts. De sfeer van die track klopt helemaal met dat mysterieuze wat ik dus ook nog steeds voel. Toegegeven, hoewel de band al zo’n 16 jaar bestaat, had ik nog weinig muziek van ze gecheckt, maar bij deze track van het album ‘Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths’ (dat is dus de volledige titel) bleef ik eerder dit jaar met weerhaken aan vastplakken. De band behoort tot the underground scene van ons land. Letterlijk blijkt uit een interview bij 3voor12, want hun studio zit in de kelder van een kookstudio. Ze waren een paar jaar geleden dus ook in Japan waar ze het vaste voorprogramma van Franz Ferdinand waren. Het is één van de thema’s op het album geworden. Op hun socials zie ik dat het album sinds eind februari terug is in het land van de rijzende zon, er verscheen namelijk een speciale Japanse editie met een extra track erop en van die mooie Japanse tekst op de verpakking. De band is voor mij net zo mysterieus en spannend als die reis die ik maakte. Eigenlijk hadden ze op dit moment in Frankrijk shows moeten spelen, maar gelukkig staan de Engelse shows nog wel in hun agenda. Deze keer touren ze in het voorprogramma van The Black Lips. Deze bracht hen begin deze maand nog (opnieuw) naar het Utrechtse Tivoli. Waarom heb ik die gemist überhaupt? Gelukkig was de band zelf ook nog niet klaar met de Japanse sferen. Want in diezelfde periode verscheen hun nieuwe single ‘Osaka’. Bij de eerste tonen loop ik weer langs de felle kleurtjes op Harajuku of voel ik de drukte op de oversteek Shibuya in Tokyo (in mijn geval). Luister de track en je snapt me. Die track kwam niet op het album, maar live blijkt het een van hun favorieten. De bijbehorende video namen ze ook op in Tivoli als onderdeel van hun muziekfilm ‘Visions Of Chapter 3’. Nu ben ik dus bang om die te gaan kijken, want daarna ren ik waarschijnlijk gelijk door naar een reisbureau.
VVV (Vijf Vinkjes van Vergeer) Een selectie van ‘slechts’ vijf liedjes uit het enorme aanbod wat er deze maand uitgekomen is. Dit zijn de VINKJES van NOVEMBER 2021:
v Lights Out – Where to Go from Here (Enorm fijn bakkie energie, erg welkom in deze donkere dagen voor Kerst)
v Elephant – Calling (Wat fijn dat de roeping van deze gasten een geweldig album uitbrengen is, toch?)
v Cashmyra – Toekomst (live) (Zij een dag naar een eiland en wij twee van die geweldige tracks, goede deal!)
v Rockford – The Noise in Your System (Doe mij dit ‘lekkah hard’ op een groot festivalterrein alstublieft?)
v Ode to the Quiet – Crystal (Doe even je ogen dicht? …. waar ben je nu? Mooi hè?)
